เกริ่นหัวข้อมาแบบนี้ อย่าคิดว่าผมจะเขียนถึงเพลงชื่อเดียวกันจากคำรณ สัมบุญณานนท์ หรือเพลงฉบับคัฟเวอร์ของไค-โจ บราเธอร์
ขึ้นชื่อว่าศิลปะ ไม่มีคำว่าผิดหรือถูก และนั่นทำให้เกิดการทดลองนำเสนอไอเดียแปลกใหม่ทางงานศิลป์ออกมาเรื่อย ๆ
ดนตรีคือศิลปะ
เคยดูวงดนตรีอย่าง Chthonic ที่เอาเครื่องดนตรีท้องถิ่นของบ้านตัวเองมาเล่นในเพลงด้วยแล้วทำให้เกิดซาวด์ที่เป็นเอกลักษณ์ เคยจินตนาการไว้ว่าถ้าวงดนตรีร็อก, เมทัลของไทยเอาเครื่องดนตรีไทยไปใส่บ้างจะออกมาเป็นยังไง เท่าที่นึกออกตอนนี้คือเพลง กำเนิดหนุมาร ของวงกล้วยไทย
ในที่สุดก็มีเพลงที่ทำให้หูรู้สึกถึงความ ‘แปลกใหม่’ จากการผสมข้ามแนวเพลงแบบที่ไม่คิดว่าจะมีใครทำออกมาจริง ๆ แต่ไม่ใช่ผลงานของชาวร็อก/เมทัลเฮดที่ที่ดึงแนวเพลงอื่นมาผสม กลับเป็นผลงานของนักร้องหมอลำ ที่กระโดดข้ามมาทำเพลงโปรเกรสซีพร็อก
ชื่อของ “ไหมไทย ใจตะวัน” (หรือไหมไทย หัวใจศิลป์) น่าจะคุ้นหูคนชอบฟังเพลงลูกทุ่ง/หมอลำ และดูไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับเนื้อหาของเว็บนี้ แต่ในที่สุดมันก็เกี่ยวจนได้ เพราะ Jeddy Tragedy (หรือไอ้เจต, นักร้องนำวง Tragedy of Muder, นักเขียนของเว็บนี้อีกคนนึง) ได้โพสต์เพลงนี้ลงมาบนวอลล์เฟซบุ๊กของผมพร้อมคำโปรยสั้น ๆ ว่า “ฟังซะ”
ฟังจบครั้งแรกแทบจะลุกออกมาจากโต๊ะทำงานเพื่อแอ๊กท่าแบบอาจารย์เฉลิมชัย [โฆษิตพิพัฒน์] แล้วตะโกนออกไปดัง ๆ ว่า “มันคือศิลปะ!”
ดนตรีแบบโปรเกรสซีฟร็อกที่คุณฟังแล้วจะนึกถึงวงดนตรีอย่างดรีม เธียเตอร์ การร้องแร็พสำเนียงอีสาน ต่อด้วยท่อนคอรัสที่เร่งจังหวะขึ้นมาให้ชวนโยกหัวสนุก ๆ และไม่ลืมที่จะปิดท้ายด้วย ‘เด๊อนางเด่อ เด๊อนางเด่อ เด๊อนางเด่อเด๊อเด๊อนางเด่อ’ รวมไปถึงการโซโล่ที่ไม่ใช่การเล่นเมโลดี้คล้ายท่อนคอรัสเหมือนที่พวกวงเมนสตรีมชอบทำ ที่สำคัญคือซาวด์คีย์บอร์ดที่ออกโชว์อยู่หลายครั้ง ติดตรงที่เนื้อเพลงธรรมดาไปหน่อย แต่ผมก็ยืนยันว่า “มันคือศิลปะ!”
เป็นไอเดียการผสมข้ามแนวกันที่ทำออกมาได้น่าสนใจ
น่าเสียดายที่เพลงอื่น ๆ ของไหมไทย หัวใจศิลป์เป็นเพลงลูกทุ่ง/หมอลำทั่วไป ไม่แน่ใจว่ามีเพลงสไตล์นี้จากเขาออกมาอีกหรือเปล่า
ถ้าจะให้เลือกคำหนึ่งคำมานิยามเพลงนี้ ผมเลือกคำว่า “Brilliant” ครับ
ผู้ร่วมก่อตั้ง และอดีต บก. Headbangkok.com